ترا در يک روز باراني ديدم.....در آن سوي چهار راه عشق و محبت...چراق قرمز بود....همه چتر داشتن الا تو....ميشد چشمانت را ديد...براي يک لحظه تلاقي نگاهت با من...چراغ سبز شد.....تو آمدي مانند هر رهگذر ...از کنارم گذشتي بي اعتنا....ولي من مانده بودم....هر روز ساعت 7 ميآيم...ولي تو نيستي...خواهم آمد شايد يکبار ديگر....در يک روز باراني ديگر....از چهار راه عشق و محبت ......بگذري.....و....من آنجا با انتظار خوام ايستاد ~